Deel 1 - 28/2 - 10/3

Deel 1: 28/2 – 10/3

Ik was het eigenlijk niet van plan, maar ik heb toch maar besloten een blog bij te houden. Na elke keer dat ik lang weg ben merk ik namelijk hoeveel ik eigenlijk vergeet (vaak kom ik daar pas achter als ik herinneringen aan het ophalen ben met vrienden die ik daar heb gemaakt). Dus vanaf nu kunnen alle geïnteresseerden hier al mijn avonturen lezen!

Laat ik eerst maar beginnen met wat achtergrond info, want het avontuur begon eigenlijk al maanden terug, bij het aanvragen van mijn visum. Man man man, wat is dat een gedoe.. Ik zal jullie de lange versie besparen, dus hier een korte samenvatting. Ik begon de aanvraag rond 10 december, en bij de aanvraag zijn 6 instanties/personen betrokken, ja 6.. Op 2 continenten in 3 tijdzones. De instanties zijn: Mijn stage bedrijf (Apex Mountain School, hierover later meer), de HvA, StageUSA (een visum bemiddelingsbedrijf, IK RAAD DIT BEDRIJF TEN ALLE TIJDEN AF), een zogenaamde ‘sponsor’ (dit bedrijf sponsort geen cent, in tegendeel je betaalt ze. Wat zij doen is kijken of jij wel legitiem stage gaat lopen, je stage bedrijf wel legitiem is, of je goed verzekert bent etcetera), het Amerikaanse consulaat en dan natuurlijk ikzelf nog. Het o zo geweldige StageUSA zei dat het aanvragen van een visum 6-8 weken zou duren. Ik ging uit van 9 weken want Kerst kwam nog tussendoor (iets wat zij zelf nooit zouden bedenken, of in ieder geval jou niet van op de hoogte stellen). 9 weken zou precies goed gaan voor mij qua starttijd (ik moet minimaal 18 weken van 40 uur stage lopen van de HvA). TWAALF EN EEN HALVE WEEK LATER kon ik eindelijk beginnen. Tussendoor (vlak voor vertrek) kreeg ik van StageUSA nog te horen dat mn visum was afgekeurd (wat niet zo was), wat een nogal stressvolle situatie veroorzaakte op zn zachtst gezegd. En ik kan al zo goed tegen stress..

Anyway, ik heb het uiteindelijk allemaal voor elkaar gekregen. Wil je meer weten over hoe dat proces is gegaan dan moet je me maar even een berichtje sturen want ik help je graag. Maandag 2 maart kon ik dan eindelijk beginnen. Na het compleet uitmelken van de bagage voorwaarden van de luchtvaartmaatschappij (ik heb denk ik wel 8-10 kg teveel vervoerd zonder een cent te betalen, ook hier ben ik beschikbaar voor tips :p)

Uiteindelijk via Detroit geland in Denver, hier een lift geregeld via iemand die ik via Craigslist (soort van Amerikaanse marktplaats.nl) heb leren kennen (zo zoek je namelijk naar kamers). Ik was om 6 uur door de douane, al mn bagage was er (halleluja, dat moest er nog eens bijkomen), maar mn lift was er nog niet, dus moest ik een uurtje doden op het vliegveld. Ik bestelde maar een medium cola en een burger bij de Burger King. Die ‘medium’ cola was even groot als mn… onderarm. Niet normaal.. Mensen die mijn eet gewoontes kennen snappen natuurlijk, die had ik na een uur nog steeds niet op.

Om 7 uur was mn lift er, heel chill! Deze chick was beetje gestoord maarja ik had een lift dus mij hoor je niet klagen! Wel moest ik het laatste half uurtje rijden want zij moest gelijk door naar werk, we hadden wat vertraging dus ze kon me niet naar mn huis brengen dus ik moest t vanaf haar werk nog fixen (was kwartiertje rijden). Nou ik dus achter het stuur, in het donker, zonder verlichte wegen, in een halve sneeuwstorm, op de snelweg. Volle bak rechterbaan en alleen vrachtwagens inhalen. Op een gegeven moment zie ik de auto voor me een slinger maken, dus ik remmen en voorbereiden op ook een slinger maken. Ligt er dus opeens een ziek grote bumper (alle autos hier zijn trucks, met je VW Golf kom je hier je oprit niet af) op de weg, man man man, zieke hartaanval. Nouja ik typ dit dus ik leef nog! Ondertussen had ik daarvoor de vrouw bij wie ik in woon maar smsen of die me kon ophalen van het werk van dat meisje die me een lift gaf, die kon helaas niet meer rijden want die had al wat drankjes achter de kiezen. Dus, de taxi dan maar zou je denken. Nee joh, dat meisje geeft mij, iemand die ze net 2 uur geleden voor t eerst zag, haar auto mee en die zal hem de volgende dag wel komen ophalen, geen probleem. De gastvriendelijkheid hier is zo ziek, echt leuk. De deur hier gaat bijvoorbeeld ook nooit op slot. Zo was het ook een beetje in Canada, dat blijft me toch verbazen. (Ohja even tussendoor, ik typ dit voor de verhalen en Nederlands is absoluut niet mn sterkste kant, dus let alsjeblieft niet op spelfouten etc. Ik schrijf ook gewoon zoals ik praat, leest lekker weg denk ik, zo typt het in ieder geval wel). Nou ik werd ontzettend lief verwelkomd door de vrouw waar ik bij in woon.
Daar even wat informatie over. Een kamer hier is super duur, Amsterdam is er niks bij. Ik betaal op dit moment hier $550 maar de gemiddelde kamerprijs ligt hier in de winter denk ik rond de 800-1000 dollar per maand, soms zelf ongemeubileerd. Ik ben aan deze kamer gekomen door mn advertentie op Craigslist. De reden dat ze mij wou was omdat ik een stage ging lopen en niet een willekeurige ‘ski bum’ ben die hier met 0 budget alleen komt om te skien en feesten (kom ik eigenlijk ook maar ik loop ondertussen stage). Er zijn hier blijkbaar ook bemiddelingsbureaus voor om mensen te helpen stagiaires te vinden maar met die aanklaag/liability cultuur hier moet je daarvoor blijkbaar een contract tekenen waarin staat dat je geen alcohol of drugs (wiet is hier legaal tegenwoordig) in huis zal hebben en laat Kathy nou net heel erg van een wijntje of wat houden en ze is ook zeker niet vies van een blowtje hier en daar, geniaal. En ik had in mijn advertentie staan dat ik ‘420 friendly’ ben (420 staat blijkbaar voor wiet, wist ik ook niet hoor, ik zag het in veel advertenties staan en ging het maar even googlen). En dat blijkt nou net de doorslag te hebben gegeven dat ze mij de kamer aanbood. De reden dat zij kamer(s) over heeft is omdat haar 3 kinderen het huis uit zijn. Kathy heeft 3 kinderen, 2 dochters en een zoon. De zoon heet Carl, is 20, en studeert in Boulder (vlakbij Denver, 2 uur rijden minimaal) en komt hier vaak boarden in het weekend. Dr dochters zijn Kristen en Laura. Laura woont in Denver en studeert daar geloof ik ook nog. Haar moet ik nog ontmoeten, zij is 26. Kristen woont 30 min hier vandaan en is 24. Kristen is getrouwd(!) met Nick. Zij zijn allemaal super chill. Kristen en Nick zijn al 9 jaar samen en afgelopen oktober getrouwd, best raar op die leeftijd maar ik moet zeggen dat ik het wel snap als ik ze zie. Kathy, Kristen, Nick en Carl hebben echt alles eraan gedaan om mij hier op mn gemak te laten voelen. Ten eerste kwam ik dus voor het eerst hier met een welkomstkado, dat was een grote Colorado muts, een Colorado tshirt en 2 legaal gekochte joints haha. Nu rook ik niet vaak wiet, vaak meer om in slaap te kunnen komen dan voor andere dingen en dat is eigenlijk ook alleen waar ik ze hier voor gebruik. Dat is ook pas 1x voorgekomen, de jetlag deed voor de rest wel zn werk (het is hier 8 uur vroeger dan in NL). Omdat ik nog geen skipas had (de seizoenpassen waren niet meer te koop en een dagpas kost hier 145(!!!!!!) dollar, dat is echt niet ok). Voor het eerste weekend hadden Kristen en Nick iets super vets geregeld. Tijdens mijn eerste week was namelijk het Burton US Open hier, het Burton US Open is een snowboard freestyle evenement waar letterlijk de beste snowboarders van de wereld komen. En zij hadden VIP passen geregeld voor het concert van vrijdag avond (Edward Sharpe, schijnt best wel bekend te zijn), een skipas voor zaterdag en VIP passen voor de halfpipe finale van zaterdag, echt super vet. Verder mag ik 20 maart ook mee naar de ranch van Nick’s vader waar ze sneeuwscooters hebben waar we mee gaan spelen, daar heb ik ook echt super veel zin in. Verder kom ik elke dag thuis van werk en heeft Kathy weer iets voor mij gekocht. Van goede boots voor de sneeuw, tot warme sokken, tot rare groene accessoires voor de aankomende St. Patrick’s day (soort Ierse koningsdag waar iedereen in t groen gekleed gaat en gaat tanken), echt heel lief. Verder zijn ze ook verliefd op mn meegebrachte stroopwafels, super grappig.

Dan over mn werk. Ik werk dus bij Apex Mountain School, dat kort gezegd een mountaineering bedrijf is. Dit houdt in dat ze begonnen zijn met bergbeklimmen en ijswand klimmen (heel vet met van die pikhouwelen enzo). Ondertussen zijn ze ook uitgebreid naar het backcountry ski trips en lawine veiligheidscursussen (backcountry is skiën in een niet gecontroleerd gebied, dus niet op die pistes of in een skigebied, hier ben je dus compleet op jezelf aangewezen. Iets wat ik echt heel vet vind). Ik werk voornamelijk op kantoor, waar ik bezig ben met implementeren van een nieuw reservering systeem. Ik ben hier compleet verantwoordelijk voor, iets wat me wel ligt moet ik wel zeggen. Ik werk met Scott (mn baas, die ook vaak aan het gidsen is) en Melissa, die voornamelijk bezig is met boekingen en clienten. Makkelijk begon het niet moet ik zeggen. Scott is heel chaotisch en met 1001 dingen tegelijk bezig en raakt snel afgeleid, je moet hem echt blijven herinneren aan dingen waar je hem voor nodig hebt. Zoals de meeste mensen ook wel zullen weten, ben ik niet iemand die heel snel aan een stuk door gaat praten (hoewel dit verhaal het tegendeel lijkt te bewijzen :p) en heel aanwezig ben. Ik voelde me dus nogal genegeerd in het begin en had niet veel te doen de eerste 2 dagen. Ik had me al snel voorgenomen en wat van te zeggen en toen dat eenmaal begon en ik doorhad dat ik Scott gewoon aan zn oren moet trekken als ik iets wil weten, gaat het zoveel beter. Woensdag avond hebben we zelfs even een fles whiskey erbij gepakt terwijl we nog even doorwerkten tot 7 uur. Sindsdien ga ik echt met plezier naar werk, ik heb veel verantwoordelijkheid, mag lekker zelfstandig werken en leer veel. Verder word ook echt om mn mening gevraagd, als ik het ergens niet mee eens ben vraag ik Scott waarom hij het op die manier doet en zeg dan ook hoe ik het zou doen, niet altijd want soms zie ik een reden niet en dan leer ik weer wat. Dit is echt iets wat heel goed werkt voor ons beiden heb ik het idee. Gister mocht ik met een client mee om te schaduwen bij een ijsklim trip. Helaas zelf niet kunnen klimmen maar het was al vet om mee te maken!

Man, ik heb nog zoveel meer meegemaakt maar vind het eigenlijk wel goed zo. Denk dat jullie ook wel uitgelezen zijn. Ik typ voornamelijk zo uitgebreid zodat ik zelf niks vergeet zoals ik zei in het begin! Anyway, ik zet nog even een aflevering Sons of Anarchy op (hele vette serie moet ik zeggen!) en ga dan lekker waterpas!

Ohja, dit wil ik nog snel even kwijt. Kathy is zo top man, die heeft echt 5 verschillende soorten buitenlands bier in huis gehaald voor mij (allemaal Duits :p). En ook kwam Roman van het weekend langs! Die is toevallig ook in Colorado waar hij doorheen trekt en alle skigebieden afgaat. Roman is een vriend van mij uit Zwitserland die ik heb ontmoet in Canada. Echt geniaal en puur toeval dat we hier alle 2 zitten (wisten we al een tijdje maar wel super grappig). Roman en ik zien en spreken elkaar niet vaak maar het is altijd echt een top tijd. Ook grappig, Roman en ik zijn Zwitsers en Nederlands, hebben elkaar ontmoet in Canada, elkaar opgezocht in Zwitserland en Nederland, zijn samen naar Engeland gereisd en ontmoeten elkaar nu weer in Amerika, geniaal toch? :p

Ok dit was het echt! Ik ga proberen ongeveer een wekelijkse blog bij te houden. Blijf me er vooral aan te herinneren want in Canada ging het na een tijdje ook fout en dat ga ik nu echt proberen te voorkomen!