Deel 5: 27/4 – 16/5

Deel 5: 27/4 – 16/5

Oeps, deze is een weekje te laat! Sorry maarja wat doe je eraan ;) Er is in ieder geval genoeg gebeurd om te vertellen! Nog minder dan 5 weken voor ik weer naar huis vlieg, best wel gek. Aan de ene kant heb ik er super veel zin in, aan de andere kant kan ik hier rustig ook nog wel even blijven.

Nu maar weer even denken wat ik allemaal heb gedaan. Om te beginnen hadden we het weekend na mn vorige blog een company trip. Super vet want we gingen van donderdag tm zondag naar Moab, Utah. Dat is ongeveer 4,5 uur rijden vanaf hier, dat doen ze hier even. In Moab is het een woestijn klimaar dus hele weekend lekker in korte broek en t-shirt. Voor de eerste keer sinds ik hier ben dus dat was wel lekker. We gingen daar met zn allen kamperen en klimmen, de gidsen en office staff. Alleen de office staff (Melissa, ik en mn baas Scott) konden op donderdag vertrekken dus we waren met zn 3en de eerste avond. Melissa is een meisje uit New York die heeft besloten naar Colorado te verhuizen, van de een op de andere dag. En het stadsmeisje als ze is, was dit de aller eerste keer kamperen voor haar. Wat geniale taferelen opbracht. Het opzetten van een tent was zeer vermakelijk om te kijken en het uitleggen waar je kon douchen (niet dus) was ook heel grappig. De volgende dag zouden de gidsen pas in de loop van de middag komen, dus wij gingen alvast wat doen. Voor diegene die de fotos op mn facebook hebben gezien, hebben misschien wel de auto van mn baas gezien, een mean ass 4wd auto. En zoals Amerika natuurlijk is, heb je hier 4wd gebieden waar je de ziekste 4wd routes hebt, van stijle rotsen tot diepe plassen. Daar hebben we denk ik 2-3 uur rond gereden, echt nice om te doen. Toen we terug naar de kampeerplek gingen waren er een paar gidsen aangekomen. De camping die pal langs de weg ligt, was een soort van mecca voor klimmers. Langs de hele weg waren er honderden klim opties, de klim regio heette Wall Street. Aan het eind van de dag is het daar het fijnst om te klimmen want dan staat de zon er niet meer op. Dus toen even gechilld en daarna klimmen. Toen weer terug naar de camp site waar we de goedkope blikken bier open trokken. Zaterdag en zondag ook weer lekker geklommen en gechilld en ik heb weer veel klim technieken geleerd. Het feit dat ik met allemaal gidsen op pad ben, helpt heel erg met je progressie in de sport.

Het weer is hier alles behalve denderend, want terwijl jullie volgens mij de eerste rokjesdag er al op hebben zitten is hier nog grijs en grauw. Mei schijnt ook nogal een wisselvallige maand te zijn. Het weer is hier ook niet bijna te voorspellen en het kan lokaal heel los gaan en 5 min verder heeft men nergens last van. De week na de company trip werd er ook in heel Amerika allerlei weer waarschuwingen afgeven. Hier was dus ook een sneeuwwaarschuwing van kracht en oh man die kregen we ook :D Het dumpte vrijdag en zaterdag in de hoger gelegen gebieden en daar ging ik dan ook heen met een van de gidsen. Super vet, dikke poeder in Maart rijden! We gingen weer naar Pleasantville, de lage kant van Mt. Arkansas. Eenmaal aangekomen bleek er minder gevallen dan gedacht en het lawine gevaar was relatief laag want de sneeuwlagen waren goed met elkaar verbonden. We besloten een poging te wagen de top te bereiken. In vergelijking met mn eerste poging (waar we met een client gingen) waren we er veel sneller, mede omdat we een andere route namen. Helaas was de top constant in de wolken en de wind was aardig hard dus we besloten niet helemaal tot de top te gaan. De gids had een aantal ‘pits’ gegraven, waar je kijkt naar de verschillende sneeuwlagen en test hoe stabiel de sneeuw is. We zagen dat de top laag van 20cm niet heel stabiel was en we stonden op een de richel van de berg, links was een kleine drop waar we wisten dat een kleine lawine af zou gaan als er iets op gedropt werd. We lieten een klein sneeuwblok erop vallen en toen ging ie af. Het was relatief veilig, want het was een hele kleine lawine die je niet zou kunnen begraven. Daarna gingen wij eraf en man wat een chille lijnen! Dikke poeder en by far de beste run van de winter! Onderaan waren we zo stoked dat we gelijk weer een hike omhoog begonnen. Ik begon aardig uitgeput te raken en we besloten weer een lijn te zetten. De wolken waren inmiddels wat naar beneden gezakt dus we zagen niet veel maar weer heel vet. Toen we boven aan Pleasantville kwamen, zagen we nog een andere gids die met 2 vriendinnen daar aan het skien was. Met zn 5en toen keihard naar beneden gebeukt en terug naar de auto. Al met al weer een topdag!

Voor diegene die dit lezen en vinden dat ik onverantwoordelijk bezig was: De gids met wie ik was is een gekwalificeerd backcountry gids, zeer bekend met het gebied waar wij waren. Ook hebben we onderweg meerdere pits gegraven en aan de hand daarvan bepaald dat de sneeuw goed verbonden was. We hadden van te voren uitgebreid het lawine gevaar online bekeken en ook de weersverwachtingen. Verder droegen we alle twee een pieper, schep en sonde die we hadden gecheckt en hadden we thuisblijvers op de hoogte gesteld van onze plannen. Bij terugkomst bij de auto hebben we ons ingecheckt bij die mensen. De lawine die we af lieten gaan was een R0,5 D0,5 en die lieten we afgaan door een cornice af te laten breken. De reden dat we dit deden was voor 2 redenen: om te bevestigen dat we de sneeuw lagen goed gelezen hadden en als voor mij om te zien hoe een kleine slab lawine afgaat en zich voort beweegt. Voordat ik hier de backcountry in ging heb ik ook 2 lawine cursussen gevolgd, waarvan 1 zeer recentelijk. Verder weten we alle twee dat hoe goed je je ook voorbereid, je altijd in een lawine terecht kan komen en we zijn dan ook ten alle tijden op onze hoede geweest. We bespraken constant wat we zagen, wat we ervan dachten en hoe we ons voelden. Mocht je het niet eens zijn met mijn gedrag in de backcountry, stuur mij dan gerust een berichtje met hoe ik betere keuzes had kunnen maken, ik leer graag meer hierover. Zo dat is uit de weg. De reden dat ik dit schrijf is voor het geval iemand mij naam een keer op Google intikt (toekomstig werkgever oid) en dit leest en denkt dat ik compleet onvoorbereid dat gebied in ben gegaan.

Ook ben ik er achter gekomen dat er nog een aantal ski gebieden open zijn dus daar wil ik proberen volgend weekend heen te gaan. Daar zal waarschijnlijk geen poeder zijn dus dan wil ik wat park gaan rijden (tricks oefenen etc). Ik heb vandaag mn park board even naar de shop gebracht want die was beschadigd en moest even gefixt worden. Dus die zal in de loop van de week gefixt zijn en dan kan ik daar nog even knallen!

Ondertussen heb ik met mn baas ook nog een aantal goals gezet mbt klimmen. Hij wilt proberen mij een route te laten leiden. Normaal als je klimt, ben je gezekerd aan een touw dat helemaal naar boven loopt en dan terug naar beneden naar diegene die je zekert. Als je lead klimt, ben jij dat touw naar boven aan het brengen. Onderweg klip je het touw een aantal keer in zodat als je valt je niet helemaal tot de grond valt, maar je kan aardige vallen maken. Eerst heb ik de route twee keer gezekerd geoefend, daarna ging ik vallen oefenen, wat best eng is want het is tegen als je instinct in om je van een rotswand af te gooien. Maar uiteindelijk veilig leren vallen tot ongeveer 4 meter. Toen mock lead klimmen, dus doen alsof je aan het lead klimmen bent, inclusief touw onderweg vast klippen etc maar ondertussen ook gezekerd zijn. En toen mocht ik zelf lead klimmen. De route was best tricky want voordat je je eerste keer inklipt ben je dus totaal op jezelf aangewezen. Als je dus valt voor je de eerste keer inklipt, kan er nergens ingegrepen worden en val je dus rechtstreeks op de grond. Het eerste inklip punt was op ongeveer 4m van de grond, maar voordat je daar was moest je eerst ook nog op 2m hoogte eerst 5 meter naar rechts overbruggen. Het duurde dus even voor je aan je eerste punt gezekerd was. Uiteindelijk wel de top gered wat super vet was om te doen! Ik moet nog veel leren op dit gebied maar was wel vet!

Het tweede doel wat we hebben gezet is een multipitch. Dat betekent een langere route omhoog waarbij eerste 1 iemand omhoog gaat, en die dan vervolgens de tweede persoon van bovenaf zekert. Vervolgens klim je vanaf dat punt weer omhoog en zo kan je dus heel ver omhoog klimmen. Ik ben dus erg benieuwd daarnaar! :)

Volgens mij heb ik dit wel eens eerder gezegd maar weet t niet zeker maar een vriendin en studiegenootje van me loopt ook stage in de VS, alleen praktisch aan de andere kant van het land. We hadden van te voren al zitten grappen over dat we elkaar moesten opzoeken en uiteindelijk gaat dit toch nog gebeuren! Super chill! Laatste weekend van mei gaan we meeten in Florida, op het mooiste strand van Amerika, Siesta Key! Kathy heeft daar een condo samen met haar 4 broers en daar mogen wij gebruik van maken, hoe chill! Dus daarna zal ik mn volgende blog wel weer schrijven.

Zoals gewoonlijk zal ik nu ook gelijk weer een berg fotos uploaden op mn Facebook dus komt dat zien, komt dat zien :p

Nou till next time! Ik ga weer lekker van mn weekend genieten! Ciao